Philips ile 3 Boyutlu Bakış
8 Kasım 2010
Sattım!…
17 Ocak 2018

Bugün yani yaklaşık 2 saatten beri yeni yaşımın seyrindeyim. Biraz düşünceli, biraz hüzünbaz sevişmelerin çıngırağının çıtırtısındaki huysuzluğun verdiği telaş ile düşüncenin tam ortasındayım. Çok kafiyeli veya ağır satırlar dökülüyor klavyenin tuşlarından ama yazmak gerçekten çok zor bir eylem. Eylem çünkü zor, ben ki senelerce ve hala yayıncılık sektöründe görev alan, görev aldıran birisi için bile çoğu zaman zor.

Ama yazmak lazım, aktarmak lazım fikirleri. Nasıl olsa bu bedenden zamanı gelince soyunulanılacak ve yolculuğa devam edilecek. Zaman şimdi gülümsemenin ve düşünmenin zamanı. Geçip giden zamana nasılsa engel olamıyoruz. Bari kahkahalar atarak gülümseyelim ve gülümsetelim. En zoru olanıda bu olsa gerek. Bu satırı yazarken bir anda Müge (Cerman) Abla geldi gözlerimin seyr haline. Yakın bir vakitte sesini duymak için aradığımda kulaklarımda çınlattığı bir sözcük dizininde kaybolmuştum. Basit ama derinliğe sahip bana göre tabii ki. ”Oğlum, ayaklarınızı sağlam basın” bu sözler bayağı düşündürdü beni. İyi ki varsın bendeki ses ile Müge Anne…

2 gün önce sinemada seyrettiğim bir filmde de iç huzurdan bahsediliyordu. Filim aslında komedi ve çizgi ama içeriğinde aktarılanlar bana göre sırat.’İç huzur’ gerçekten aranması gereken bir bilgi ve değer. neye koysak dolmaz ama bu kavram yeni yaşımda bunu yaşamak istiyorum. İstemek lazım önce ve istiyorum. Tarihe ciddi ve kalın harflerle yazılmış bir not. Kunfu Panda 2 bu arada film, seyretmediyseniz giden hemen seyredin derim size.

Bu yolculuğumun en başında bana eşlik etmiş olan Annem ve Babam. Gurur duyduğum, her gülümseyişlerinde ve oğlum deyişlerinde huzurlu olduğum ailem. Ve tabiiki bu yolcuğumda yanımda olan Sibel’im. İyi ki varsınız.

Adı yazılması gereken çok kişi var. Herkesin kattığı çok şey var bu hayata. Bu ‘Vira İstanbul’ yaşının seyrine. İsimini yazamadığım herkese teşekkürlerimi sunuyorum. Beni bu yolculukta bilgi ve sevginizle lütfen besleyin.

Daha çok yazmak istediklerim var ama aralarda yazmak lazım. Yeterince yordum gözlerinizi zaten.

Hayat hep yolculukların ve yolcuların zaman çizgilerinde bazen derin bazen ise ince çizgiler atarak devam ediyor. Bu yeni yaşımında, bana yolculuğumda destek veren herkese çok teşekkür ederim. Doğrusu, yanlışı, iyisi ve kötüsüyle herşey için teşekkürler.